Leuke foto

Deze moest ik toch wel even op de blogger zetten. Onwijs leuke foto's van Bianca ontvangen via de msn. We worden steeds handiger. Prachtige foto he?

Weer een week voorbij

Alweer een week voorbij, wat gaat het toch hard.
Deze week druk gehad, de hele week vanaf het weekend met pijn in mijn knie gelopen.
Kon haast geen auto rijden, schakelen lukte bijna niet. Eigenwijs. toch in die auto natuurlijk.
De trap op en af ging stapje voor stapje. Elke beweging deed zeer, wist niet meer hoe ik moest liggen, zitten of lopen. Bah!
Donderdag toch maar een afspraak met de dokter gemaakt. Vrijdagochtend heeft Arie me gebracht, ik kon echt niet meer rijden. Toen bleek dat mijn kniebanden van mijn linkerknie overbelast waren en ontstoken. Vandaar de pijn.
Vervolgens ontstekingsremmers gekregen (3 x daags een pil) en vanochtend ging het alweer een stuk beter. Lenie en Harrij kwamen een bakkie doen om te zien hoe het ging en ik liep alweer aardig door de kamer. Dat had ik donderdag niet kunnen denken, die pillen doen wonderen. (rectificatie: inmiddels weer pijn, was iets te snel met minder pillen, eigen schuld dikke bult)
Arie loopt inmiddels bij de fysio, zenuwknoop in zijn nek. Dus twee kreupele bij elkaar. Lekker stel. Maar goed we gaan de goede kant weer op, Arie moet nog wel een aantal behandelingen hebben.
Gisteravond toch maar gaan klaverjassen, we hadden een uitnodiging gekregen van de businessclub van ADO Den Haag. Wilde ik toch wel meemaken. Was gezellig, maar pas om half 3 thuis. We waren kapot en kwamen dan ook pas om 11.15 uit bed, dat was jaren niet gebeurd. We worden oud, zo laat naar bed gaan zijn we niet meer gewend. Toen stonden Lenie en Harrij voor de deur voor een bakkie, was gezellig. Even lekker bijgepraat, over Sonja Bakker, kinderen etc. Arie had op de zolder nog een oud onderdeel van een telefooncentrale gevonden (in originele PTT-verpakking) en deze aan Harrij gegeven. Daarna weer voor de wekelijkse boodschappen naar Appie Hein. En zo zit de week er weer op.

Even bijpraten

Het was even stil bij de Mosjes uit Den Haag. Wat was er aan de hand? Het probleem was een zeer ellendig virus op de pc, hij was praktisch niet meer te benaderen. Constant meldingen over virussen en software die gedownload moest worden, allerlei popup's. We durfden dus geen e-mail meer te sturen of de blogger bij te werken. Na een hoop gedoe zijn we nu weer in de lucht. Gisteren is het gelukt de juiste software te downloaden en is Jeremy 's avonds nog even langs geweest, in gezelschap van Noëmi, om te pc te controleren. Alles is gelukkig weer in orde.
Daarna met Noëmi en Jeremy de zolder bekeken. Noëmi wou meteen overal mee gaan spelen, spelletjes, puzzels enz. Ze wou ook als er weer ijs ligt op de schaatsen rijden die van haar papa zijn geweest, leuk he? Alle auto's waren niet zo interessant, die waren voor Milan.
Ik had nog schoentjes staan van Jeremy en Richard, ik vroeg aan Noëmi: "weet je van wie die zijn?". Ze zei: "van Milan". Toen ze hoorde dat ze van haar papa waren geweest stond ze me aan te kijken of ik gek was. Noëmi wilde ook een paar aardbeien eten, had ze zien staan in de koelkast. Uiteraard mocht ze er zelf suiker opdoen. Nadat ze Opa Arie een paar keer had omgegooid (gieren van het lachen) en met de houten trein en de lego had gespeeld gingen ze weer naar huis. Toen ze wegging zei ze: "het was leuk gezellig". Leuk he?
Wat is er verder gebeurd afgelopen week? Zaterdag bobodienst gedaan bij de wedstrijd van ADO Den Haag tegen Laakkwartier op het terrein van Laakkwartier. Woensdag speelde ADO weer bij Laakkwartier tegen FC Dordrecht, weer bobodienst en was om 23.00uur thuis. Ik was helemaal kapot, ik had geen benen meer en moest donderdag weer werken. Ben maar een uurtje later begonnen. Dus zo was de week weer snel voorbij. Vandaag rustig aan gedaan. Trouwens ik ben inmiddels 2 kilo afgevallen (Sonja Bakker), wil mijn bikini weer aan op Curaçao.
Valt mee, je kan gewoon lekker eten.

Hiep, hiep hoera. Noëmi 3 jaar!

Zondag 1 juli werd de verjaardag van Noëmi gevierd, hoewel ze 4 juli pas echt jarig is. 3 jaar alweer. De week ervoor waren we al druk in de weer met het regelen van een kado. Ditmaal via internet op zoek naar een keukentje. Wel spannend, wordt het op tijd bezorgd etc. Gelukkig, woensdag was de keuken binnen. Het was een enorm pakket. Inpakken had even wat voeten in aarde, maar is toch aardig gelukt.

Zondag om half 3 waren we in Zoetermeer met keuken en een kadootje voor Milan. Noëmi kwam meteen enthousiast naar de deur. In de gang riep ze al: "ik ben jarig". Ze glunderde van oor tot oor. Het keukentje vond ze prachtig en ze heeft er 's middags heerlijk mee gespeeld, voor iedereen moest wat gekookt of gebakken worden. De visite deed uiteraard volop mee. Ze is behoorlijk verwend door iedereen met veel kado's, van Dorakasteel tot zwembad voor de tuin. Alles vond ze mooi. Toen was het tijd voor de taart met een prachtig 3 erop. Noëmi blies de kaars in een keer uit, ze had de kaars zelf uitgezocht.

Een en al glimlach bij de Dorataart

Het was een heerlijke dag, waarbij Noëmi de hele dag heeft genoten. Wij hebben ook genoten. Natuurlijk kreeg ook Milan op deze bijzondere dag aandacht. Hierbij een paar foto's van Hollands welwaren. Het was vechten wie hem de fles mocht geven of uit bed mocht halen en brengen.

Is het geen poepie?

29 juni, 36 jaar getrouwd

Alweer 36 jaar getrouwd, wat gaat de tijd toch hard.

Nadat Arie 's ochtends eerst bij vriend Bram was geweest om hem te helpen met het uitwerken van brieven voor de businessclub van Laakkwartier, kwam hij thuis met een prachtige bos rode rozen. Uiteraard besteld bij Ton Pruijn, onze bloemenman. Het waren er precies 36.

Aan het eind van de ochtend moest Wil opgehaald worden uit het ziekenhuis.
Zij had daar 2 dagen gelegen vanwege een blindedarmontsteking.
Intussen had ik een restaurant besproken zodat we lekker uit eten konden gaan.
Rond een uurtje of zes waren we bij Restaurant La Galleria in Scheveningen.
Arie heeft gesmuld van de gegrilde gamba's (van die hele grote) en
Ineke had lamskoteletjes met knoflook van de grill en lamsfiletlapjes in honingsaus.
Toe voor Arie een sorbet en voor Ineke eigenmaakte Tiramisu. Zalig.
Toen was het inmiddels tijd om naar het Circustheater te lopen.
We waren keurig op tijd voor de voorstelling van Tarzan.
We hebben genoten. Het is een fantastische musical, je komt ogen en oren te kort.
Waanzinnig, echt een aanrader.

Kortom een prima dag, op naar de 37 jaar.