Roerig weekje

Na een vrij rustige week op mijn werk, begon vanaf zaterdag de drukte.
Eerst de verjaardag van Richard en Vanessa gevierd, dat was erg gezellig. De familie van Vanesse was aanwezig en uiteraard Jeremy, Bianca, Noemi en Milan. Noemi vond het maar vreemd dat Richard en Vanessa geen tuin hadden en alleen maar een balkon. Ze wou steeds naar de tuin beneden en het was even lastig om uit te leggen dat Richard en Vanessa alleen maar een balkon hadden en geen tuin. Dat vond ze toch echt raar, want je hebt toch een tuin.
Zondag naar Lakwa voor de bobo´s. Maandag verder rustig. Dinsdag met mijn werk uit eten geweest bij Savelberg, vanwege een afscheid. Dat was spectaculair, heerlijk gegeten. Het was een 7 gangenmenu. We begonnen met allerlei lekkere hapjes vooraf. Daarna werden we begeleid naar het restaurant. Per persoon hadden we een ober die de borden op tafel zette. Bij elk gerecht werd uitleg gegeven. Dat ging van tarbot naar tong enz. Smullen. Ondanks de kleine gerechten ging ik volgegeten naar huis. Het mooiste was dat ze na de koffie vroegen of we nog trek hadden in een bonbon. Uiteraard had ik daar wel trek in, ik kreeg een bord met een bonbon er op. Ik lag helemaal in een deuk. Een onwijs groot boord met een bonbonnetje erop. Ach ja, dat hoort er bij.
Woensdag een hele andere dag (avond), toen was ik gevraagd om bij Lakwa de gasten te ontvangen voor de opening van de verlichting op het C-veld. De verlichting was gesponsord door Harrij Ballemaker (Sir Winston Leisure in Rijswijk).
Donderdag het eten voor de selectie verzorgd. Vrijdagavond naar de wedstrijd van ADO Den Haag tegen Volendam (vrijkaartjes) geweest. Dit was een belevenis. Het hele stadion was uitverkocht. Ik ben zo enthousiast geworden dat we waarschijnlijk een seizoenkaart gaan aanvragen. De sfeer was geweldig.
Zaterdagavond kwam Mieke op visite, heel erg gezellig. Het was weer ouderwets. Lekker bijgekletst enz. Voor herhaling vatbaar, dat gebeurd ook zeker. We gaan ook nog een keer met haar bij Jeremy en Bianca langs.
Vandaag weer aan het werk, drukke dag. Maar de avond verliep minder leuk. Want morgen moet Mickey (onze kater) geopereerd worden. Wat is er gebeurd: Arie ging naar de schuur om wat uit de koelkast te halen en zoals jullie wel gemerkt hebben waaide het best hard. Dus hij ging naar buiten en de tuindeur sloeg dicht. Mickey wilde net naar binnen lopen en zat met zijn staart tussen de deur. Gatver, kotsmisselijk werden we ervan. De helft van zijn staart lag buiten. Hij zit nu boven, na een bezoek aan de dierenarts, met een kap over zijn kop en zijn staart helemaal in het verband. Dus, morgenochtend moeten we hem om 8.45 naar de dierenarts brengen. Dan wordt een gedeelte van zijn staart geamputeerd. Vreselijk zielig. We zijn er doodziek van.
Zo veranderd de week van leuke dingen naar vervelende dingen, zo kan het gaan.

Vakantie Turkije

Zaterdagnacht 13 september vertrokken we dan eindelijk naar Turkije. Jeremy heeft ons opgehaald en rond 3.45 vertrokken we richting Schiphol. Dat was wel fijn en erg luxe aangezien Jer net de dag er voor zijn nieuwe auto (Ford Mondeo) had opgehaald. We waren rond 4.30 op Schiphol. Ingecheckd en nog even wat gewinkeld. Helaas zaten we niet naast elkaar, althans wel naast elkaar maar met een gangpad ertussen. Nou ja, moet kunnen. Tijdens de start was er ineens een noodstop. We schrokken ons rot net als andere passagiers. Later vertelde de piloot dat er ergens een controlelampje brande en dat er opnieuw gestart moest worden. Daarna ging alles goed en gingen we normaal de lucht in.

Rond 12.30 PT kwamen we aan in Turkije, waarna we om 13.15 aankwamen in het "Kadikale Resort & Spa" in Türgütreis bij Bodrum.

Na het inchecken werden we naar onze kamer gebracht, we hadden kamer 504 in het nieuwe gedeelte van het hotel. Zoals jullie hierboven kunnen zien lag het hotel tegen een berghelling.
Het was behoorlijk warm bij aankomst, rond de 38 graden. Gelukkig werden de koffers gedragen, arme jongen. Uiteraard hebben we hem een aardige tip gegeven.
Het begon al goed, trap op (van marmer), nog een trap op (ook van marmer). Ik dacht we zullen er nu wel zijn, nee hoor, nog een trap en nog een trap. Pfff ..., zijn we er al? Dat had je gedacht, nog 2 trappen en vervolgens nog een flinke draaitrap (bij elkaar 68 treden). En dat bijna alles zonder leuningen, wel allemaal ongelijke treden en dan de warmte. Ach ja, je bent moe en dan is alles al gauw teveel natuurlijk.
Maar uiteindelijk kwamen we toch bij onze prachtige kamer met uitzicht op zee. Dat maakte het klauteren en klimmen weer helemaal goed.

Na snel alles bekeken te hebben, konden we nog aanschuiven voor de middagmaaltijd. We hebben zitten smullen. Daarna terug naar de kamer (weer al die trappen op) om de koffers uit te pakken. Vervolgens het hotel verder bekeken en de omgeving verkend. Even langs het strand en de 3 zwembaden. Het zag er allemaal fantastisch uit. Er was een hamam en een sauna met alles er op en er aan. We zouden later wel kijken of we daar een bezoek aan zouden brengen. Daarna even lekker uitgerust, douche genomen en opgetut, vervolgens op weg voor de avondmaaltijd (trap af dus). We keken ons ogen uit. Je kan het zo gek niet bedenken of het was aanwezig. Allerlei soorten vlees (o.a. heerlijk lamsvlees), groentes (o.a. spruitjes), salades en verschillende soorten aardappels, pasta´s, rijst (zowel warm als koud). Keuze genoeg, alles zag er heerlijk uit en smaakte perfect. Dat beloofde wat. Na een paar dagen kreeg ik mijn broek al niet meer dicht. Later maar wat geminderd, maar alles was zo lekker. Goed verzorgd en alles vers. En dan die toetjes. Arie nam de eerste week na elke maaltijd een boord vol taart en ik nam wat fruit of ..., later werd dat wel minder (de bekende Turkse zoetigheden hebben we maar overgeslagen). En dan het ontbijt, allerlei soorten brood, spiegelei, scrambeld eggs met tomaten of met champignons, kaas of ham, flensjes zoveel als je wilt of ?. Verse honing en jams en yoghurt met honing of obst. Als ik er aan denk loopt het water weer in mijn mond. Het was een open restaurant met uitzicht op zee en jonge poezen die bedelden om eten. Geen probleem, af en toe een stukje vlees toegeschoven.

De volgende dagen lekker lui doorgebracht aan het strand, 's middags na het eten lekker uitbuiken met een boek op het terras in de schaduw onder de bomen. Het was gewoon te warm om iets te ondernemen. Maar niet erg, we kwamen heerlijk tot rust. Af en toe een praatje. Vooral 's avonds was het gezellig, lekker kletsen en slap ouwehoeren met andere hotelgasten. Heerlijk in de open lucht op het terras. Je kon tot laat buiten zitten. De eerste week was het behoorlijk warm, maar we vermaakten ons perfect. Rustig aan en vooral niet te druk maken. Naar een Turkse avond of ander entertainment, lekker eten, heerlijk in de zon en veel lezen. We hebben allebei bijna 2 boeken uitgelezen. Wat wil een mens nog meer. We hadden inmiddels besloten na het ontbijt meteen beneden te blijven en niet meer tussendoor naar de kamer te gaan tot aan het avondeten, dat scheelde mij weer 2 keer al die trappen op en af. Later op de avond zaten we lekker op ons eigen balkon, potje kaarten, puzzeltje maken, lekker bijkletsen, wat lezen enz. In de kamer was het heerlijk koel. De temperatuur en de airco konden we zelf instellen.

In de nacht van zaterdag op zondag aan het begin van de 2e week heeft het behoorlijk gespookt, hevige onweersbuien (Arie heeft daar niks van gemerkt). Zie je het voor je, ik vond het ondanks alles toch niet zo vreselijk eng. Ik ging halverwege de nacht maar lezen omdat ik toch steeds wakker werd, maar toen viel het licht uit. Pikkedonker. Dat was minder. Het duurde gelukkig niet lang voordat de lichten weer aan gingen.
De dag er op, zondag dus, was het weer prachtig weer alsof er niets aan de hand was geweest. Maar goed ook, want die dag hadden we een boottocht gereserveerd langs 7 baaien (was al uitgesteld omdat voor de vrijdag ervoor zwaar weer op zee voorspeld was en er geen pleziervaart toegestaan was). Dat was genieten, heerlijk 6 uur lang met de boot bovenop het dek op zitzakken langs allerlei baaien, prachtig uitzicht.
Arie is een paar keer gaan zwemmen als de boot voor anker ging. We waren met nog 2 stellen uit het hotel en andere mensen uit diverse hotels uit de omgeving. Arie heeft nog een flinke poging gewaagd de wensgrot in de gaan, maar is halverwege toch omgekeerd omdat het daar toch wel erg donker en fris werd met kwallen enzo. En hij heeft een wens gedaan, wat weet ik niet. Ik heb heerlijk op het bovendek liggen zonnen van de boot en wat foto's gemaakt. Tussen de middag kregen we een lunch en 's middags thee met cake. Het was, net als alle andere dagen, een geslaagde dag.

De 2e week was het af en toe wat "vreemd" weer. 's Ochtends leek het er op dat het de hele dag bewolkt zou zijn, maar vervolgens klaarde het toch weer op en konden we lekker naar het strand of het zwembad. ´s Avonds werd het ietsje frisser, maar gelukkig vestje bij me. Dus geen probleem.
Tussendoor een paar keer naar Türgütreis geweest, een heel leuk dorpje vlakbij (km of 5 vanaf) het hotel. Leuke terrasjes en haventje. Daar hebben we de souveniers voor de kinderen en kleinkinderen gekocht. Nog een leuk jurkje en een Turkse lamp en vakantie-dingelong voor de tuin gekocht.
De eerste keer met een auto van het hotel (18 € voor 2 pers). Dat was echt vreselijk, ik heb doodsangsten uitgestaan. Die gek reed meer dan 80 waar je 50 mocht rijden Hij haalde in één beweging in een bocht over een doorgetrokken streep een vrachtwagen in, reed door rood en ging vervolgens de rechtsaf de hoek om. Ik dankte God dat we heelhuis zijn uitgestapt. Terug idem. Ze rijden daar echt als gekken. Niet gek dat er in 1 week tijd 2 busongelukken zijn gebeurd. De keer daarop hebben we de dolmus (2 YTL (1,75 €) p.p. genomen, ten eerste veel goedkoper en ten tweede rijden die normaal. Dus we hadden er geen trek in om nog de weg op te gaan, zeker gezien de verhalen van andere hotelgasten. We wilden graag heelhuids thuiskomen.

We hebben veel gezellige lui ontmoet. Twee vrouwen (vriendinnen) Ina(60, getrouwd, geen mobiel) en Gonnie (± 47, blond, nouja, vriend, paymobiel) uit resp. Lutjebroek en Andijk (Oké dan). Een stel Nederlanders die al 15 jaar in België wonen en daar een kast van en huis hebben en een antiquariaat hebben (en een snor met een rookgaatje). Geen adressen uigewisseld. Toch altijd wel leuk, de meeste hebben toch wel veel verhalen waar je je heerlijk mee kunt vermaken en om kunt lachen. Verder zaten er in het hotel allerlei nationaliteiten: Israël, Rusland, Japan, Belgie, Azerbajdjan, Roemenie, Engeland, Ierland, Portugal, Oostenrijk, Frankrijk en Duitsland. Leuk, van de Russen hebben we geen last gehad. Allemaal gezinnetjes of ouderen uit Moskou + een lantarenpaal. De laatste week waren er iets meer Nederlanders dan in de 1e week.

Op de laatste donderdagochtend werden we wakker en het stortregende. We bleven dus wat langer in bed. Op een gegeven moment zei ik tegen Arie: ¨heb je de kraan soms open laten staan¨. Nee, zei hij, hoezo? Ik zei: ¨moet je luisteren¨. Ik deed de voordeur open en de regen stroomde naar beneden vanaf de trappen, het leek wel een waterval. We wisten niet wat we zagen, onvoorstelbaar. Was eigenlijk wel leuk, weer eens wat anders. Na een uurtje was het weer stralend weer en konden we weer rustig naar beneden voor het ontbijt.

We kunnen terugkijken op een hele fijne vakantie in een prachtig hotel met heel mooi weer.
De verzorging (vooral het personeel muv de receptie), het eten, alles was toppie. Uiteindelijk zijn we zelfs nog een halve dag met zon langer in het hotel gebleven, omdat ze waarschijnlijk een aantal vluchten hadden samengevoegd. 7 uur 's ochtens weg of 's avonds scheelt toch wel. Vonden we uiteraard niet erg (met excuses van de reisorganisatie voor het ongemak!?!). We werden door iemand van het reisbureau keurig met een personenauto naar het vliegveld gebracht. Hij (de chauffeur van de reisorganisatie Suntours) heeft alles geregeld, we hoefden geen koffers te sjouwen en hij is meegegaan tot aan de incheckbalie om er voor te zorgen dat alles in orde was (hij had onze nieuwe tickets immers bij zich). Achteraf waren we daar blij om omdat we blijkbaar niet op een lijst voorkwamen, maar uiteindelijk dus toch wel (blijkbaar kan je Mos dus toch op vele manieren schrijven). Dus ook dat was weer prima geregeld (stel je voor dat je niet zo'n Turks sprekende begeleider bij je hebt).
Heerlijk uitgerust kwamen we weer met dank aan Transavia.com aan op Schiphol. Jeremy heeft ons weer opgehaald, heerlijk.

Zondag kwamen Jeremy, Bianca en de kleinkinderen langs en bleven gezellig eten. Toch wel fijn om weer thuis te zijn en de kinderen en kleinkinderen weer te zien. En natuurlijk Mickey en Zeena niet te vergeten, die perfect door buurvrouw Linda zijn verzorgd en verwend.
Nog even met Noëmi naar de glijbaan aan de Laakkade geweest. We hadden geen eten in huis, dus is Arie met Jeremy maar even bij McDonalds langs gegaan. Vonden de kleintjes, maar ook de rest geen bezwaar. Ikke even nog niet koken, dat komt later wel weer.
Inmiddels weer aan het werk, op naar het weekend eind oktober met de J&B, R&V en de kids naar Weertenbergen. Kadootje dat ik voor mijn 60e verjaardag heb gekregen. Weer iets om naar uit te kijken.