Na een vreselijk moeilijke periode, heb ik besloten toch maar weer eens wat op de blogger zetten. Ik ga er hier niet verder over uitwijden, jullie zijn allemaal op de hoogte.
Het heeft me in ieder geval wel iets duidelijk gemaakt en dat is dat er heel veel mensen om ons geven. Uiteraard de kinderen, familie, maar ook vrienden en collega's. Daar ben ik echt heel dankbaar voor. Ik (we) had het zonder jullie niet voor elkaar gekregen.
In de tussentijd ook nog wel wat leuke dingen gedaan. Bij Jeremy en Bianca gegeten, Bianca een paar keer bij mij gegeten, net als Jeremy, Richard en Vanessa. Bij Emmy gegeten en met Mieke uit eten geweest bij Bogor, was erg gezellig. Bij Ton en Els gegeten. Dus naast moeilijke ook veel leuke momenten.
En niet te vergeten moederdag. Dat was, ondanks dat ik er tegen op zag, een geweldige dag.
's Ochtends stopte er een auto aan de overkant van Ontbijtje. Dus, ik meteen nieuwsgierig kijken voor wie het was. Loopt die vrouw ineens richting mijn voordeur. Ik dacht: is het voor mij? Ja hoor, het was een heerlijk ontbijt dat Richard en Vanessa hadden besteld voor moederdag. Zij zaten immers in Mexico. Wat een verrassing, ik heb er 2 dagen van kunnen eten, heerlijk. Ik heb zitten smullen.
's Middags kwamen Jeremy, Bianca en de kinderen. Dat was dubbelop weer genieten.
We konden heerlijk in de tuin zitten, het was prachtig weer. Jeremy had er eerst voor gezorgd dat ik weer bij de stoelen en kussens in de schuur kon.
Milan had het onwijs naar zijn zin. Noëmi had de bellenblaas gevonden, dus dat was plezier voor twee. Milan probeerde steeds de bellen te pakken en had te grootste lol. Noëmi bleef steeds blazen omdat Milan het zo prachtig vond. Lief he? Jullie begrijpen het al, mijn dag kon niet meer stuk. Wat een heerlijk stel. Ik kreeg van Jer en Bianca een prachtige witte tas met een witte portemonnee. Was ik helemaal blij mee.
Richard en Vanessa zijn inmiddels weer terug van vakantie, hierbij wat foto's. Zij verbleven op het eiland Holbox bij Mexico. Prachtig.
Inmiddels ben ik weer aan het werk voor 6 uur per dag, valt mee. Wat afleiding is toch wel goed.
Met Arie gaat het inmiddels een stuk beter. Als alles gaat zoals het moet gaan, hoef ik of een aantal dagen (weken) niet meer een paar keer in de week naar Monster te rijden. De rest zal de tijd leren.
Volgende week nog een spannend moment want dan wordt Mieke geopereerd aan haar hart. Spannend, maar ik heb er het volste vertrouwen in dat het goed komt. Daarna wil ik met haar, als ze helemaal beter is, een paar daagjes op stap. Leuke stad bezoeken, misschien Rome, Florence of Milaan. Er zijn zoveel mooie plekken, we kijken wel. Eerst moet iedereen weer volledig opknappen, we hebben de tijd. En wellicht nog op vakantie met Arie.